Yazmak uzerine

 

Yazmak uzerine

Belki de yazmanin zamani geldi. Oyle cok satır biriktirmişim ki, kimselere dile getiremediğim kelimelerimde. Kah şiirler, kah satır karalamalarımda.

Hep dusundum , neden en guzel romanlar veya siirler , yazanin ,en yalnizligindan yazilmistir.  yalnızlığı içine çekemediginde , o kalem hic bir sey yazmiyor ben de çünkü.

 Belki de once yalnizligi anlaman gerek , kendini anlaman gerek . 

.

Yalnızlık, yazmanın en verimli toprağıdır belki de. O sessizlik, yalnızlığı tanimlar. O sessizlik , dört duvar arasinda yaninda birileri varken , seni hic duymamalarıdır.. Bazen çok karanlık insana. 

Bazen o yazdigin o kelimeler , sessizliğin içinde çığlık gibi gelir. 

Kelimeler, avuçlarının arasından kayıp giderken, sen onları yakalamaya çalışırsın. Bazen tutamazsın,Bazen tuttuğunu sanırsın ama aslında o kelimeler, çoktan seni ele geçirmiştir bile.

Belki tamamen değil, ama her kelime, seni biraz daha kendine yaklaştırır.

Yere dökülen kelimeler, belki de yalnizliginin yankisidir. Kim duyar bilmiyorum, ama yazdıkça sen duyarsın kendini. Yazmak bu anlarda , bir dipsiz kuyuda , kuyuya ip sarkitmak gibi hissettirir.

Ben hic karanlıktan korkmadım bilir misin?  

Zaten dinleyen yoksa , okuyaninda olmaz diye avut kendini , yaz gitsin.

Yazarlar, yalnızdır. Yalnızlar, cesurdur. Cümlelerin arkasında dedikodu yapmadan yaşarlar. Bazen adını yasar gibi yaşamak gerekir. Yiğit, Brave, Cesur.

                                                    —Yigit Brave Cesur |  Apr 25,2024

========================================================

On Writing

Maybe it's time to write. I have accumulated so many lines in my words that I can't express to anyone. Sometimes poems, sometimes in my scribbles.

I've always wondered why the most beautiful novels or poems are written from the loneliest times of the writer. When you can't breathe in loneliness, that pen doesn't write anything either.

Maybe you need to understand loneliness first, you need to understand yourself.

Loneliness is perhaps the most fertile soil for writing. That silence defines loneliness. That silence is when someone is with you between four walls and they never hear you.. Sometimes it's very dark for a person.

Sometimes those words you write sound like a scream in the silence.

While the words slip through your palms, you try to catch them. Sometimes you can't hold it in, Sometimes you think you can, but in fact those words have already taken over you.

Maybe not completely, but each word brings you a little closer to yourself.

The words that fall to the ground are perhaps the echo of your loneliness. I don't know who hears it, but as you write, you hear yourself. Writing at these moments feels like lowering a rope into a bottomless well.

Do you know that I've never been afraid of the dark?

If there's no one listening, no one reading, console yourself, and let it go.

Writers are lonely. Loners are brave. They live without gossiping behind sentences. Sometimes you have to live your name as if you're living it. Hero(Yigit) ,Brave, Courageous (Cesur) .

                                                    —Yigit Brave Cesur |  Apr 25,2024